Τοξικά απόβλητα στο σπίτι – Οικολογικά καθαριστικά, εντομοκτόνα και ανακύκλωση

Όταν ακούμε για τοξικά απόβλητα, το μυαλό μας πηγαίνει σε μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα που μέσω της παραγωγικής τους διαδικασίας παράγουν επικίνδυνα απόβλητα και εκλυουν καυσαέρια επιβλαβή για το περιβάλλον.

Δυστυχώς ο κίνδυνος ρύπανσης δεν περιορίζεται μόνο στις βιομηχανίες.

Στη πραγματικότητα ο κίνδυνος ύπαρξης και εν συνεχεία απόρριψης επιβλαβών επικίνδυνων αποβλήτων υπάρχει για τον καθένα μας και μέσα στο σπίτι μας. Κοιτάξτε μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας σας, στο γκαράζ σας, το υπόστεγο ή το εργαστήριο σας, στην αποθήκη σας, στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου σας ακόμη και στο γραφείο σας. Θα βρείτε αρκετά τοξικά απόβλητα σε μικρότερη κλίμακα.

Τα κυρία είδη των οικιακών επικίνδυνων αποβλήτων που πρέπει να συλλέγονται και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να απορρίπτονται στους κοινούς κάδους σκουπιδιών ή ανακύκλωσης είναι τα εξής:

*φυτοφάρμακα, ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα και οι συσκευασίες τους

*φάρμακα, υδραργυρικά θερμόμετρα

*αραιωτικά χρωμάτων, διαλύτες χρωμάτων, βερνίκια και γυαλιστικά, βερνίκια νυχιών, λαδομπογιές και οι συσκευασίες τους

*χημικά για πισίνες, καθαριστικά τουαλέτας και πατώματος, μελάνια και οι συσκευασίες τους

*9-βόλτες μπαταρίες Ni-Cad, μπαταρίες αυτοκίνητου

*φιάλες προπανίου

*χημικές ουσίες γενικότερα

*λάμπες φθορισμού, προϊόντα που περιέχουν υδράργυρο, πυροσβεστήρες, σπρέι αεροζόλ

*αντιψυκτικά υγρά αυτοκινήτου, γράσα, γυαλιστικά, μπαταρίες και φίλτρα λαδιού

*μεταχειρισμένα μηχανέλαια

*υγρά ψύξης κλιματιστικών, αντιψυκτικά υγρά, γλυκερίνη

Με την πάροδο του χρόνου, έχουμε τη τάση να συσσωρεύουμε σε διάφορους χώρους στο σπίτι μας, χρώματα, διαλυτικά, καθαριστικά, φυτοφάρμακα, τεχνητά λιπάσματα, παλαιά καύσιμα, χλωρίνη και άλλα είδη που περιέχουν τοξικές ουσίες και πολύ περισσότερο ρυπασμένες συσκευασίες που τα περιέχουν.

Έχει υπολογιστεί ότι σε διάστημα 2 ετών ένα μέσο νοικοκυριό συσσωρεύει κατ´ εκτίμηση ποσότητες επικίνδυνων αποβλήτων και ρυπασμένων κενών συσκευασιών ακατάλληλων προς χρήση, 40 λίτρων.

Με έναν πρόχειρο υπολογισμό και με βάση ότι μια οικογένεια αποτελείται κατά μέσο όρο από περίπου 2,6 άτομα, προκύπτουν για δέκα εκατομμύρια ελληνικό πληθυσμό, 3.846.153 νοικοκυριά. Με 40 λίτρα επικίνδυνα απόβλητα ανά νοικοκυριό, συγκεντρώνουμε το απίστευτο νούμερο των 154.000 κυβικών μέτρων τοξικών αποβλήτων σε κάθε διετία. Το χειρότερο είναι ότι αυτά τα απόβλητα καταλήγουν κάποια στιγμή μοιραία η στον μεταλλικό κάδο, η στον μπλε κάδο, ή στην αποχέτευση (αν πρόκειται για υγρά), ή στην  παράνομη ανακύκλωση (σε ότι αφορά κενές ρυπασμένες μεταλλικές συσκευασίες) από τους χιλιάδες πλανόδιους οικονομικούς μετανάστες που τα μαζεύουν στα καροτσάκια των super market χώνοντας το κεφάλι τους μέσα στους γκρι ή μπλε κάδους σκουπιδιών και τα παραδίδουν άνευ παραστατικών σε χιλιάδες ανακυκλωτές ανεξέλεγκτα.

Συγκριτικά αναφέρεται ότι σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, η κατά μέσο όρο ετήσια παραγόμενη ποσότητα επικίνδυνων αποβλήτων προερχόμενη από την βιομηχανία στην ελληνική επικράτεια ανέρχεται σε 360.000 τόνους αποβλήτων.

Παρακολουθώντας και συγκρίνοντας τα παραπάνω νούμερα, μπορεί κανείς πολύ εύκολα να αντιληφθεί το μέγεθος της ρύπανσης που μας επιβαρύνει διαχρονικά.

Κάθε νοικοκυριό έχει την ευθύνη να διαχειρίζεται τα επικίνδυνα απόβλητα που καθημερινά παράγει. Τα απόβλητα αυτά στην Ευρώπη συλλέγονται σε ειδικές συσκευασίες από τους ιδιώτες και παραδίδονται σε δημοτικές αδειοδοτημένες εγκαταστάσεις με μέριμνα της πολιτείας ή του κάθε δήμου από όπου και οδηγούνται σε νόμιμες εγκαταστάσεις διαχείρισης και οριστικής διάθεσης.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα τέτοιες δυνατότητες και έτσι οφείλουμε να ακολουθούμε λύσεις με την ελάχιστη δυνατή περιβαλλοντική επιβάρυνση.

Περισσότερα...

Πηγή: econews (άρθρο του Νίκου Κλεισιώτη)